SÍM

Gleðin selur

Þeir sem fylgst hafa með listalífi á íslandi síðustu áratugi hafa varla komist hjá því að taka eftir merkilegri þróun. Allt hvað myndlist varðar hefur verið á uppleið: söfnum hefur fjölgað og innviðir styrkst og safnakostur aukist, menntun hefur batnað, auðmjúkur Handíðaskólinn breytist í all brattan Myndlista- og Handíðaskóla á norðuhjara sem seinna sáði fræjum Listaháskóla Íslands sem er leiðandi menntastofnun á heimsvísu, galleríum, sýningarstöðum og skapandi afkimum hefur fjölgað og skipta nú hundruðum á landsvísu, söguleg greining hefur aukist og sögunni raðað upp sem best hæfir jákvæðum markmiðum, myndlistarfólk hefur aldrei verið fleira, fjölbreyttara og fjölmenntaðra, nýlist, fjöltækni, hefbundnu handverki jafnt sem stafrænum tilburðum hefur vaxið fiskur um hrygg, styrkir hafa hækkað og færst í aukanna, samkeppnissjóðum hefur fjölgað, umsóknareyðublöð hafa stækkað og batnað samfara því að listafólk þjálfast í skriffinnsku og viðeigandi orðaforði víkkar og dýpkar, starfsfók margvíslegra listtengdra stofnana sem vinur við að aðstoða og greiða götu listafólks og stjana við listina, réttnefndir listheilarar, hefur aldrei verið fleira og öflugra, félagsmál myndlistarfólks í betra horfi en nokkru sinni, stjórnir og nefndir aldrei verið fleiri og betur skipaðar, þar sem áður var fúsk er nú fagamennska í fyrirrúmi, þar sem áður var blaður og baktjaldamakk er nú þagnarskylda og hreint borð, jákvæðni listamanna með allt sitt starfsumhverfi hefur verið á stöðugri uppleið og ánægja með fjölbreytt framlag myndlistamanna til samfélagsins hefur aldrei verið meiri, listamenn jafnt sem listvinir hafa tileinkað sér orð sjálfrar listagyðjunnar; Gleðin selur : )
Það eina sem ekki hefur verið á uppleið er gagnrýni sem fer stöðugt minnkandi og neikvæð gagnrýni og klisjukennt tuð nær alveg verið kveðið niður með náttúrlegri jákvæðni og gleðilátum.
Fyrir utanaðkomandi er varla annað í boði enn að bjóða fram aðstoð sína við að viðhalda því góða starfi sem fram fer á hinum stóra leikvelli listanna og gerast fótgönguliði í breiðfylkingu þeirra sem staðið hafa í jákvæðri uppbyggingu og jafnvel bjóðast til að létta álagi af þeim sem eytt hafa nær öllum kröftum sínum í að viðhalda jákvæðum þroska listalífsins. Eins og staðan er í dag er þörf á töluverðri útsjónarsemi, jafnvel listrænu innsæi til að koma auga á það hvar og hverning væri hægt að gera betur.
Í þessu umhverfi skýtur því skökku við að samtök listamanna skuli fara fram undir táknmerkjum sem vega salt á brún neikvæðni og niðurrifs. Annað merkið fékk þess greiningu:
-Sambland af ormkenndri svastiku gerðri úr endurunnu linu plasti, stílfærð mynd af fótaskorti í stiga, brotinni tá og höltum fót; afbökuð og klemmd útgáfa af nýjustu og vinsælustu veirunni.
En hitt merkið kom svona fyrir sjónir hlutlausra greinenda:
-Virðist vera mynd af brauðkenndu völundarhúsi sem hefur enga útgönguleið, umleikis má svo greina helvetikarimlagriðingu úr rússneskum rekavið og ryðguðum gaddavír. Aðrir þykjast sjá í þessu vangamynd af tannlausu trölli sem er um það bil að fara að æla og orðið grágrænt í framan af ógleði, vísar til þess sem er innibyrgt og innétið.
Í framhaldi af þessari greiningu sá ég að það væri brýnasta og um leið jákvæðasta verkefnið í augsýn í íslenskum myndlistarheimi að ná fram upplýstu samkomulagi um að taka þessi merki KÍM og SÍM úr umferð og hefja tafarlausan undirbúning að hönnun merkja sem dregið geta upp réttari og raunsannari mynd af iðandi vettvangi myndlistarlífsins og endurspeglað þann sprengikraft sem vísa mun veginn inn í ókönnuð lönd skapandi hugsunar.

Hannes Lárusson