SÍM

Laugardaginn 8. október kl. 14.00 opnar Loji Höskuldsson sýningu í Kompunni Alþýðuhúsinu á
Siglufirði, sem ber yfirskriftina Tveir pottar mjólk.
Sýningin er opin daglega frá kl. 14.00 - 17.00 til 23. október. Listamaðurinn verður á staðnum á
opnunardaginn og tekur á móti gestum.
Loji Höskuldsson, 1987, Reykjavík, Ísland. Útskrifaðist úr myndlistardeild Listaháskóla Íslands árið
2010. Í myndlist sinni Kannar Loji hefðbundnar og nýjar leiðir í útsaumi, tækni sem hann hefur
þróað útfrá mömmu sinni en hún er atvinnusaumakona og útsaumssnillingur. Í útsaumi Hans er
viðfangsefnið fengið úr hversdagsleikanum; plöntur, ávextir og hlutir sem finnast á heimilum.
Tveir pottar mjólk
Ferjan mallar inn höfnina og hallar sér hljóðlega upp að bryggjunni um það leyti sem
frystihúsbjallan hringir inn hádegishléið. Þegar síðasti farþeginn er stiginn frá borði
stekkur afi á hjólið og svigar framhjá sígjammandi mannmergðinni sem lekur út úr
frystihúsinu á leið heim í mat.
Ég sest við enda eldhúsborðsins á meðan amma hrærir skyrið. Það er eins gott að
tryggja sér sæti strax því senn verður friðurinn úti og útvarpsfréttirnar drukkna í
skarkalanum og fiskilyktinni sem situr föst í flíspeysunum sem fljótlega fylla húsið.
Við eldhúsborðið þurfa handtökin að vera snör þar sem borðað verður í tveimur
hollum. Svenni frændi sest við hinn enda borðsins og hámar í sig kaldar fiskibollur
frá kvöldinu áður. Jóna ristar fléttubrauð til að hafa með baunasalatinu. Eva frænka
grípur Royal búðinginn úr ísskápnum á leið sinni að borðinu og Gylfi slafrar í sig
skyrinu. Afi sest við endann á bekknum og sker niður kalda sperla með smjörklípu
sem hann stingur upp í sig á meðan hann hlustar á nýjasta slúðrið úr frystihúsinu.
Hann er ekkert að fara í bráð svo Arnór bróðir skríður undir eldhúsborðið til að stytta
sér leið frá borðinu. „Sssshhh‟ hvín í eggjasjóðaranum svo ég stekk til og næ í
kavíarinn. Pabbi rífur soðið brauðið ofan í dísætt kaffið sitt og færir sig inn í stofu. „Á
ég ekki að hræra meira skyr?‟ spyr amma þegar seinni umgangurinn týnist inn í
eldhús.
Eftir að síðasti spónnin hefur verið sleiktur skálunum og fylkingarnar farnar að
streyma niður í frystihús á ný fleygir afi sér í sófann og hvílir augun fram að næstu
ferjuferð og amma hefst handa við að ganga frá eftir herlegheitin. Að lokum kallar
hún í mig og sendir mig niður í búð fyrir sig að kaupa meira skyr og tvo potta mjólk til
að eiga til morguns.
Verk Loja Höskuldssonar segja sögur. Mismunandi sögur. Sögur sem rifjast upp fyrir hverjum
og einum við áhorf verkanna. Sagan hér að ofan rifjaðist upp fyrir mér þegar ég leit yfir
verkin á sýningunni og eitthvað allt annað mun rifjast upp fyrir öðrum þeim sem bera hana
augum. Blómafernurnar hennar Kristínar Þorkelsdóttur eru miðpunktur sýningarinnar og ekki
bara fagurfræðin í hönnun þeirra heldur sagan sem þær segja sýningargestum.
Minningarnar sem rifjast upp. Hversdagsleikinn. Og nístandi þáþráin. Því verk Loja eru ekki
einungis kyrralífsmyndir af blómum. Þau eru fyrst og fremst um fólk